آخرین نقاشی های مارک روتکو یک خرابکاری عمدی ضد سرمایه داری بود - بی نهایت اس ام اس

در تاریخ 6 اسفند 1348 (25 فوریه 1970) از آخرین آثار روتکو، 9 نقاشی که با نام سیگرام (Seagram) مشهور بودند به گالری تیت لندن منتقل شد. زمانی که مسئولین تابلوهای قرمز رنگ را برسی می کردند، بلافاصه خبر به گالری رسید که خالق آن ها جان باخته است. بدین منظور این نقاشی ها آخرین میراث روتکو محسوب می شوند و بعلاوه هدف و حسی که در آن ها نهفته، نمایشی از شرایط روحی و فکری واپسین لحظات زندگی اش هستند.

جریان سیگرام یک پیشنهاد 35000 دلاری به روتکو برای خلق چند تابلوی دیواری بزرگ، واقع در رستوران مجلل و اشرافی طبقه اول ساختمان سیگرام نیویورک بود. این ساختمان یکی از پیشگام ترین آسمان خراش های آن موقع شهر نیویورک برشمرده می شد و درواقع رستوران چهارفصلی که در آن وجود داشت، نماد تمام عیاری از سرمایه داری را به رخ می کشید و این دقیقا همان چیزی بود که روتکو با آن مخالفت شدید داشت.

در هر صورت او این پیشنهاد را پذیرفت اما تنها هدفش از قبول این سفارش، نقد و آزار بورژوها و البته کور کردن اشتهای شان بود. روتکو قبل از اینکه آن ها را خلق کند در مجله هارپر بیان نمود: من این کار را به عنوان یک چالش با نیت کاملاً بدخواهانه ای پذیرفتم. امیدوارم چیزی را نقاشی کنم که اشتهای هر آدمی که در آن اتاق غذا می خورد از بین برود.

در قرارداد کمیسیون آمده بود، هر زمان که مارک روتکو حق الزحمه خود را برگرداند، دوباره می تواند صاحب نقاشی هایش گردد. بعدها که او در همان رستوران محل تابلوهایش حضور پیدا کرد گفت: هر فردی که این نوع غذاهای گران قیمت را می خورد، ابدا به نقاشی های من نگاه نخواهد کرد. بدین منظور آثارش را پس گرفت و سپس به گالری تیت در لندن فرستاد، جایی که متعقد بود از آ ن ها قدردانی بیشتری خواهد شد.

علاوه بر این ها در سال 1950 کنگره آزادی فرهنگی، نمایشگاه های روتکو را به عنوان بخشی از آرمان های خود تبلیغ کرد. این گروه از شاخه های تأمین مالی سیا بود، بنابراین احتمال می رود که سیا کاملا برنامه ریزی شده و هدفمند، هنر او را برای کاهش رئالیسم سوسیالیستی ارتقا داد.

برای روتکو و بعضی هنرمندان، تجربه زیبایی شناختی تامل و مشاهده دنیا درون شان محسوب می گردد و خلاقیت محصول دغدغه های ذهنی آن ها است که به تعبیری دیگر این دست از هنرمندان در نوآورانه ترین شکل ممکن، آزادی روح انسان را بر بوم ستایش می کردند. شاید نگاه و برخورد روتکو در نبرد سرمایه داری با کمونیسم تاحدی عجیب و حتی طنزآمیز باشد؛ زیرا او در موقعیتی نهاده شد که میلیون ها دلار به رستورانی در این کشور بازگرداند. اما طی سال ها هرگونه نگاه طنزآمیز و غیرمنطقی به این اتفاق، بی گمان بسیار تلخ بوده است و افسوس که خود روتکو برای اینکه تا ابد سوءتفاهم هایی درمور آن وجود خواهد داشت، کاملا ابراز تاسف کرد.

منبع: Faroutmagazine