پوپک خوش لهجه آزاد رفت - بی نهایت اس ام اس

هیچ گاه در شعرش حشو ندیدم. سخن گفتنش متین بود و با وقار شعر می سرود و می خواند. نیروی بیان قوی در دکلمه شعر داشت.

اثر مرحوم با عنوان دَر اَز تَن سَر رفتن با تعابیری زیبا از شعر امروز سروده شد. این مجموعه دارای مفاهیم بکر، تازه، یکدست و برخوردار از ویژگی چندمعنایی و تکنیک های بیانی و معنوی از جریان های اجتماعی با ساختار امروزی است که می توان آن را از جمله شعرهای جهان شمول برشمرد.

مجموعه شعری زنده یاد اسکندری با رویکردی چند وجهی و با زبانی کاملا سهل و ممتنع سروده شده و در این دفتر شعر مدرن را تجربه کرده است. اشعار این مجموعه در فرمی زنده، پویا و مستدل همراه با صور خیال واندیشه ئی فرازمند و مملو از ترکیب های تازه است که با استدلال های فلسفی و عمیق مخاطب را به اندیشه و تفکر وامی دارد.

بر کتف دستانم ای بنفشه

در کنار من روستایی

آنچه با لبخند هدیه می دهید

تمامی هستی است

تا مجالی دیگر مطلب را با سوگ سرودی در رثای شعرای گرانسنگ جنوب به پایان می برم:

دوش از این قافله، قناد رفت

کربلی و کوکبی ِ راد رفت

پیر ادب شاعر اروندرود

ریخته گر آن؛ رایحه شاد رفت

از جلو خاطرم: آرش گذشت

با گشی او مثل پریزاد رفت

نوبت صفار اگرچه نبود

رفت همان شاخه شمشاد؛ رفت

باز نفس تنگی و باران خاک

هوش زِ سر؛ موسوی از یاد رفت

سید نعیم از همه شد پیشتاز

پیش تر از نیمی از آحاد رفت

از صفِ کارونیِ کارونیان

موج گهر پرورِ نَقاد رفت

شعله شیرین؛ شده شیدا؛ غمین

زانکه گلِ روی تو؛ بر باد رفت

مثل قناری ز قفس پرکشید

آنکه به من درسِ ادب داد؛ رفت

راکبِ ذوالقدر از پل گذشت

تا شد از این بیغوله آزاد رفت

پیرِ ادب، حضرت بهرامیان

روحِ نمیراش، اَمرتاد رفت

نابغه شعر و سخن عالیان

با نفَسِ زخمی و بس حاد رفت

وای: که اسکندری هم پر کشید

پوپکِ خوش لهجه آزاد...رفت

محمد بقالان بهمن 99