کشف تصویر مخفی در آینه جادویی پانصد ساله
به گزارش بی نهایت اس ام اس، میان هزاران گنجینه در موزه هنر سینسیناتی، بخش کلکسیون هنر شرق آسیا، یک آینه برنزی کوچک متعلق به قرن پانزدهم یا شانزدهم وجود دارد که به تازگی راز خود را برملا نموده است.
خبرنگاران | میان هزاران گنجینه در موزه هنر سینسیناتی، بخش کلکسیون هنر شرق آسیا، یک آینه برنزی کوچک متعلق به قرن پانزدهم یا شانزدهم وجود دارد که همواره عادی به نظر می رسید. این آینه که آخرین بار سال 2017 به نمایش گذاشته شد، در دهه های گذشته در انبار بود؛ جایی در طبقه پشتی به موازات اشیایی که از نمایش عمومی حذف شده بودند. اما این دست سازه رازی را در خود نهفته داشت که در اوایل سال 2022 کشف شد.
به گزارش خبرنگاران ، موزه دار موزه هنر شرق آسیا؛ هوو-مِی سانگ حین آنالیز این به اصطلاح آینه های جادویی (آینه های باستانی کمیابی که زیر نور خاص، تصاویر یا الگو های مخفی شده در سطوح بازتابنده شان را آشکار می نمایند) چیزی دید که شبیه نمونه های ژاپنی دوره اِدوُ بود. این آینه انبارشده در سینسیناتیِ اوهایو بزرگ تر از نمونه های موجود در موزه های توکیو، شانگ های و نیویورک سیتی بود؛ بعلاوه نقش چینی آن سبک پیچیده تری داشت. بهار گذشته، سانگ از اتاق های انبار موزه به همراه یک کارشناس بازدید کرد. او در یک تماس تصویری از سینسیناتی گفته است: من از کارشناس موزه خواستم یک نور قوی و متمرکز روی آینه بتاباند. به همین علت او از نور چراغ قوه تلفن همراهش استفاده کرد و نتیجه داد.
روی دیوار مقابل آن ها ظاهرا تصویری در نورِ بازتاب شده به چشم می خورد؛ اما نه یک تصویر کاملا واضح. آزمایشات بعدی با استفاده از نور های قدرتمند و متمرکز بالاخره راز آینه را فاش کرد: تصویری شبیه به تصویر بودا که پرتو های نور از حالت نشسته آن ساطع میگردد. پشت آینه، حاوی نام فردی است که به تصویر کشیده شده: آمیتابه؛ شخصی مهم در مکاتب متعدد بودیسم شرق آسیا.
به گفته سانگ، این اکتشاف موزه را به معدود مکان هایی تبدیل می نماید که دارای یک آینه جادویی هستند. موزه دار تنها سه مکان دیگر را می شناسد که مالکیت نمونه های بودایی نادر را در اختیار دارند، از جمله موزه هنر متروپولیتن در نیویورک.
پیش از اختراع آینه های شیشه ای امروزی، مردم فرهنگ های سراسر جهان به برنز های صیقلیِ مصر باستان تا رود سند (ایندوس) خیره می شدند. هنر باستانی آینه های جادویی چینی نخستین بار در سلسله هان حدود 2000 سال پیش شکل گرفت، اگرچه بعد ها در ژاپن هم ساخته شد.
نمای نزدیک از تصویر منعکس شده که پرتوهای نوری را نشان میدهد که از شکل یک بودا ساطع میشوند. (موزه هنر سینسیناتی)
برای ساخت این اثر هنری اسرارآمیز، استادکاران با قالب گذاری تصاویر، واژگان یا الگو ها روی یک طرفِ یک صفحه برنزی شروع به کار می کردند. دانشمندان عقیده دارند که آن ها پس از این قالب گذاری، سطح ساده (بدون قالب) طرف دیگر را خراش داده و می تراشیدند و سپس آن را صیقل می دادند تا زمانی که مانند یک آینه معمولی بازتابنده گردد. از آنجا که صفحه برنزی ضخامت های مختلفی داشت، به واسطه طرح برجسته، این فرایند تغییرات بسیار اندکی در انحنایِ طرفِ به ظاهر خالیِ آینه ای ایجاد می کرد. در مرحله بعد از یک ماده مبتنی بر جیوه استفاده میشد تا ضربات اضافه بر سطح وارد گردد که برای چشم غیرمسلح ناپیدا بود، اما با الگو های پرجزئیات پشت آینه تطابق داشت.
وقتی نور خورشید به سطح بازتابنده به یک روش خاص برخورد کند، یک تصویر مخفی - منطبق با طرح پشت آینه - آشکار می گردد و این توهم را ایجاد می نماید که نور درست از وسطه آینه در حال عبور است. به همین علت، در چین به این آینه ها پشت نما یا آینه های نفوذ نور می گویند. با این حال، در خصوص کشف موزه هنر سینسیناتی یک سطح فلزی دوم احتمالاً به پشت آینه جوش داده شده و باعث مخفی شدن بودای درون آن شده است.
این آینه ها موجب حیرت دانشمندان غربی شدند که در قرن نوزدهم با آن ها روبرو شدند. سانگ می گوید بااینکه ما امروزه نورشناسی آن ها را تا حد زیادی درک می کنیم، کارشناسان هنوز به طور دقیق نمی دانند صنعتگران آن موقع چگونه با فلز کار کردند.
فرقی نمی نماید به لحاظ نظری چقدر بتوانید شرح دهید، همه چیز به استادی بستگی دارد که این سطح را صیقل داده، که کار بسیار دشواری بوده. به همین علت این آینه ها کمیاب هستند.
آینه موزه که قطر آن حدود 8.5 اینچ است، احتمالاً به عنوان یک شیء زینتی-مذهبی کاربرد داشته و شاید در معبد یا منزل یک اشراف زاده آویزان بوده است. موزه باید منشا این آینه را که احتمالاً چین یا ژاپن است پیدا کند، اگرچه سانگ باور دارد که به احتمال زیاد این آینه جادویی به فرهنگ چین تعلق دارد. این آینه نخستین بار سال 1961 در کلکسیون هنر آسیایی کشف شد، هرچند موزه دار عقیده دارد که شاید خیلی قبلتر از این تاریخ کشف شده باشد. بعلاوه گمان می نماید نهاد ها و کلکسیون داران دیگر هم شاید بدون اینکه بدانند صاحب این آینه های جادویی باشند.
صفحه برنز دوم که منقوش به نام آمیتابا بودا است و تصور میگردد در پشت آینه لحیم شده و تصویر بودا را پنهان نموده باشد. (موزه هنر سینسیناتی)
من در حراج های آنلاین آینه های زیادی را دیدم که طرحی مشابه همین آینه دارند، اما خود حراج ها می گویند آن ها آینه های جادویی نیستند. من عقیده دارم باز هم از این دست آینه ها هست که مردم حتی نمی دانند جادویی ست.
منبع: edition.cnn.com
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: فرادید