حقایقی تکان دهنده از شکنجه زنان در رختشویخانه مجدلیه ، از کار در میان شپش ها تا غذا خوردن از کف زمین! - بی نهایت اس ام اس

جهت دریافت خدمات اجرای اجرای روف گاردن با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. روف گاردن و بام سبز با بهترین قیمت و بهترین کیفیت را از ما بخواهید.

به گزارش، مؤسساتی که توسط کلیسا ساخته شد تا ناظر بر احوالات زنانی باشد که جامعه آن ها را دور انداخته است، راهبه ها بر اداره این مؤسسات اشراف داشتند، بی شک در ابتدای امر با شعار مهربانی این مؤسسات را راه انداختند تا روح مدارا و گذشت را به طور ویژه در جامعه برانگیزند.

اما کاملاً برعکس چنین رویکردی عمل کردند و خشونت و زورگویی را پیش گرفتند، تا جایی که کار به قتل و کشتار رسید و لکه ننگی بر پیکره تاریخ به جای گذاشت، این گزارش درباره لباس شویی های مگدالین در ایرلند است.

در اواسط قرن هجدهم، کلیسا های مختلف در سراسر دنیا شروع به ساخت یتیمخانه کردند، به موازات آن مؤسسات دیگری هم برای پناه دادن به زنانی که خانواده هایشان آن ها را رها نموده بودند اختصاص داده شد.

به همین دلیل لباسشویی ها یی را در کشور های مسیحی راه اندازی کردند، این لباس شویی ها برای آن دسته از زنان هم پناهگاه بودند و هم محلی برای کار کردن. اسم آن را لباسشویی های مگدالین مجدلیه گذاشتند. این اسم در کشور های مختلفی وجود داشت، اما لباسشویی های مجدلیه ایرلند پر از خشونت و وحشیگری بود.

در سال 1766 میلادی، لباسشویی، های مجدلیه به عنوان پناهگاهی برای زنانی که خانواده هایشان رهایشان نموده بود افتتاح شد، در ابتدای کار مؤسسه خیریه ای بود که خانم اربلا دَنِیلا برای پناه دادن به بعضی زنان اختصاص داده بود، اما بعد از مدتی تحت نظارت کلیسای کاتولیک در آمد و راهبه ها به نظارت مستقیم بر آن پرداختند، به تدریج این لباسشویی ها که با هدف مهربانی ساخته شده بودند به زندانی شبانه روزی تبدیل شدند، که هیچ کاری نمی شد در آنجا انجام داد، حتی زنان نمی توانستند در آنجا با یکدیگر حرف بزنند، راهی برای فرار کردن هم نبود. در حالیکه زنان در حال رنج کشیدن و تحمل شرایط سخت بودند، کلیسا به اسم آن ها پول جمع می کرد، در یک اطلاعیه که تاریخ آن به سال 1838 میلادی بازمی گردد، کلیسا برای تعداد بی شماری از زنان بدبخت درخواست یاری کرد.

با وجود اینکه با شروع قرن بیستم لباسشویی های مجدلیه در شماری از کشور ها بسته شد، لباسشویی های ایرلند تا سال 1996 به فعالیت خود ادامه دادند. برآورد ها نشان می دهد حدود هزاران زن زندگی بسیار سختی را در لباسشویی های ایرلند در طول 230 فعالیت مداوم این مؤسسه تا زمان بسته شدن آن تجربه کردند.

مصاحبه نجات یافتگان با رسانه ها باعث رسوایی بزرگ لباسشویی های مگدالین شد؛ مارینا گمبلد که در شانزده سالگی به مگدالین رفت می گوید مجبور بوده 10 ساعت کار کند و یکبار فنجانی را شکست و راهبه به او گفت: درسی به تو خواهم داد که از این پس حواست را خوب جمع کنی! راهبه یک طناب ضخیم را به مدت یه روز به گردن او بست، و مجبورش کرد تا روی زمین مثل گربه غذا بخورد، زانو بزند و جلوی او التماس کند و طلب عفو و بخشایش نماید.

کاثلین یکی دیگر از نجات یافتگان از مگدالین ایرلند می گوید: هر روز صبح با صدای زنگ از خواب بیدار می شدیم و مثل ماشین کار می کردیم و فقط هفته ای یکبار به حمام می رفتیم، او می گوید: به یاد می آورم شپش سرمان را پر نموده بود، شپش ها سطح آب را پر می کردند و خیلی ترسناک بودند!

ماری یکی دیگر از نجات یافتگان که وقتی به لباسشویی رفت فقط 16 سال داشت، جز ایتام تحت سرپرستی به حساب می آمد نیز می گوید: راهبه ها او را در اتاقی که جسد یک پیرزن در آنجا بود حبس کردند.

البته فرار یکی از راه هایی بود که زندانیان لباسشویی های مگدالین به آن فکر می کردند، اما پنجره هایی با نرده های آهنین این کار را بسیار سخت نموده بود.

در سال 1993 گورستان دسته جمعی در دبلین پایتخت ایرلند پیدا شد. مقبره ها حاوی بقایای صد ها زن بودند که در لباسشویی مگدالین نگهداری می شدند. طبق گزارش گاردین آن ها به زور حبس شده بودند و هنگامی که تصمیم گرفته شد تا زمینی که در آن دفن شده بودند فروخته گردد، ماجرا افشا شد.

اجساد که تعداد آن ها به چند صد تن می رسید در گورستان دسته جمعی دفن شده بود. متاسفانه تعداد مرگ و میر ها در لباسشویی مگدالین ثبت رسمی نمی شد و به همین خاطر سرنوشت آن ها برای نزدیکانشان نامعلوم بود و تنها چیزی که همه در این باره اتفاق نظر دارند این است که گورستان یافت شده در ایرلند برای زنانی بود که تا لحظه مرگشان با رفتار های بی رحمانه روبرو شده بودند.

موارد مرگ که به طور رسمی در لباسشویی ها ثبت شده است 879 مورد بوده است، اما مرگ هایی که ثبت نشده نبود بسیار بیشتر است، به همین دلیل گروهی به نام عدالت برای مگدالین با بازماندگان مصاحبه نموده، شهادت نامه هایی در خصوص مرگ و دفن را جمع آوری کردند و به آنالیز بایگانی روزنامه ها پرداختند. خاتمه پس از این همه تحقیقات به این نتیجه رسیدند که تعداد کشته شدگان گزارش نشده نزدیک به هزار و پانصد مورد بوده است و تعداد کشته شدگان لباسشویی مگدالین هنوز هم در ایرلند یک پرونده جنجالی است و بار ها توسط مقامات رسمی ایرلند انکار شده است.

در سال 2011 میلادی کمیسیون مبارزه با شکنجه سازمان ملل، تحقیقی را در این باره انجام داد. نتیجه تحقیقات بدرفتاری و سوء استفاده از زنان را ثابت می کرد، در سال 2013 میلادی علاوه بر صدور عذرخواهی رسمی دولت، قرار شد تا غرامت به بازماندگان قربانیان لباسشویی های مجدلیه پرداخت گردد که حدود 75 میلیون دلار بود، و در این معامله به زنان نجات یافته چندهزار دلار براساس زمانی که هر یک در آنجا گذرانده بودند پرداخت میشد.

در سال 2017 میلادی درباره فروش احتمالی زمین لباسشویی مگدالین ایرلند اختلافاتی شکل گرفت، دولت ایرلند خواستار فروش آن بود و بعضی بر این باور بودند که بهتر است آنجا به یک موزه تبدیل گردد تا تاریخ هیچ سرکوب و خشونتی را فراموش نکند.

منبع: تابناک باتو