چه خبر از اینترنت رایگان و یارانه ای؟ - بی نهایت اس ام اس

این روزها، همه جیز گران شده یا در حال گران شدن است؛ آن هم چند برابر. اینترنت هم جزو همان چیزهایی است که از ابتدای سال جاری گران شده است؛ حالا به شکل های مختلف؛ چه با حذف بسته های اینترنت پرطرفدار و محبوب ارزان در اپراتورهای موبایل و چه با دستکاری حجم بسته ها در اپراتورهای ثابت.

شرکت های اینترنتی به این سطح از گرانی قانع نیستند و آن را صرفا یک پیش غذا می دانند و هر روز منتظر مصوبه نو رگولاتوری برای افزایش قیمت بسته های اینترنت موبایل و ثابت هستند.

کاربران اینترنتی ولی پس از حذف بسته های طولانی مدت و مالی اپراتورها، منتظر ارائه بسته های اینترنتی نو با قیمت های منصفانه تر و کیفیت بهتر اینترنت هستند.

کاربران کم مصرف و کم بضاعت اینترنت، به 2 گیگابایت اینترنت رایگان و ارزان وعده داده شده از سوی رئیس رگولاتوری و وزیر ارتباطات چشم بستند. وعده ای که البته هنوز محقق نشده است و خبری از اینترنت یارانه ای نیست. بماند که در همین بسته 2 گیگابایت هم حرف و حدیث های زیادی مطرح می گردد و بعضی می گویند خیلی کم است؛ بعضی می گویند توهین آمیز است؛ بعضی می گویند همین هم غنیمت است و برای کل مصرف ماه ما کافی است.

اما سوال اساسی ما فرای این محتواها است. اینکه آیا دولت به اینترنت هم یارانه و سوبسید می دهد؟ آیا این اینترنتی که داریم استفاده می کنیم؛ یک اینترنت یارانه ای است یا یک اینترنت آزاد که دولت روی آن هیچ گونه سوبسیدی نداده است؟

حقیقت های قیمت اینترنت یک جورهایی مانند قیمت بنزین است. در سال های اخیر، اگرچه قیمت اینترنت افزایش یافته؛ گاهی زیاد و یک شبه و گاهی کند و آرام و نم نم ولی در استانداردهای جهانی با قیمت اینترنت بسیار فاصله دارد. همین هم بلای جان اپراتورها شده و باعث بی کیفیتی آن.

دولت ها در پنهان و در بودجه ها، یارانه ها و سوبسیدهای زیادی به اینترنت داده اند که اگر نداده بودند؛ الان قیمت اینترنت بسیار بیشتر از این تعرفه ها بود ولی باید بگوییم ای کاش این یارانه ها و سوبسیدها به صورتی هدف مند و تاثیرگذار و با حساب و کتاب بود که مثل الان نگردد چوب دو سر سوخته. هم اپراتور ناراضی و در آستانه ورشکستگی است؛ هم دولت از شرایط زیرساخت شبکه اپراتورها ناراضی است و هم کاربر از سرعت و کیفیت اینترنت ناراضی است.

مثلا، اکنون دولت دارد روی پروژه توسعه 20 میلیون پورت فیبرنوری یارانه هایی عجیب و غریب می دهد. از کاهش سهم درآمدهای خود از 28 درصد به 0.1 درصد تا معافیت از مالیات پروژه های توسعه فیبرنوری و عدم دریافت سود از سرویس هایی که ارائه می گردد و …

اما باید دید آیا واقعا در سال 1404 دارای 20 میلیون پورت فیبر نوری فعال هستیم؟ یا اینکه این یارانه پنهان به هدر رفته و عملا اینترنت ثابت کشور رشد و پیشرفت قابل انتظار را نداشته است؟

بعضی کارشناسان و البته مدیران مخابراتی و اپراتوری موبایل اعتقاد دارند قیمت اینترنت هم باید مانند روغن و مرغ و گوشت و شیر کاملا آزاد و رقابتی گردد و بعد خود شرکت ها بیایند و تخفیف هایی اعمال نمایند یا دولت هزینه اینترنت رایگان و ارزان را به بخشی از جامعه بدهد؛ کاری که اکنون در بحث یارانه های مستقیم نقدی صورت داده است.

در امریکا مدلی مشابه این نظریه پیاده سازی می گردد. اپراتورها تا حدودی در نرخ گذاری تعرفه اینترنت آزاد هستند و براساس معیارهای رقابتی بازار و همین طور کشش مشتریان اینترنت را می فروشند ولی از آن سو دولت، طرح هایی برای رساندن اینترنت رایگان و ارزان به خانواده های ضعیف جامعه پیاده سازی می نماید.

به هر حال، فعلا خبری از اینترنت ارزان و رایگان گفته شده در وعده های انتخابی رئیس جمهور و همین طور وزیر ارتباطات نیست؛ در حالی که بیش از یک ماه از گران شدن اینترنت و حذف بسته ها می گذرد و مردم همچنان منتظر تصمیمی نو و قاطع از سوی دولت برای تعرفه های اینترنت هستند.