عامل چاقی کشف شد - بی نهایت اس ام اس

به گزارش ایسنا، متخصصان تغذیه و سلامت می گویند هرچند بسیاری از افرادی که اضافه وزن دارند بارها ملامت شده اند که پرخوری، علت چاقی آن هاست اما نتایج یک تحقیق تازه، این گفته را تایید نمی کند.

اگرچه زیاد خوردن می تواند بخشی از مشکل باشد اما شواهدی وجود دارد مبنی بر این که مصرف غذاهای بی کیفیت به ویژه کربوهیدرات های فرآوری شده، باعث افزایش وزن می شوند هرچند در حجم کم یا معمولی خورده شوند.

بر اساس اطلاعات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده، چاقی بیش از 40 درصد از بزرگسالان آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد و بر اساس آمار سلامت در سال 2019 میلادی، این رقم برای انگلیسی ها در حدود 28 درصد بوده است.

این عارضه بخش قابل توجهی از مردم را در معرض خطر بیشتری در رابطه با بروز بیماری های قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع دو و حتی انواع خاصی از سرطان قرار می دهد و همچنین نشان می دهد که چاقی، بیشتر افرادی را که در منطقه ها محروم زندگی می کنند، تحت تأثیر قرار می دهد.

داده های نظام سلامت عمومی انگلیس (NHS) نشان می دهد که طی سال های 19-2018 میلادی بیش از 11 هزار مورد بستری در بیمارستان به طور مستقیم به چاقی مربوط بوده است.

مقاله تازهی در مورد علل چاقی در مجله تغذیه بالینی در آمریکا منتشر شده که نشان می دهد چاقی با مصرف غذاهای بی کیفیت و کربوهیدرات های فرآوری شده بیشتر مرتبط است تا با پرخوری.

نویسندگان این مقاله استدلال می کنند که بر اساس یک مدل تازه مربوط به علت چاقی و مدیریت وزن، موسوم به مدل کربوهیدرات-انسولین، مسئولیت شیوع چاقی بر گردن الگوهای رژیم غذایی مدرن است که مشخصه آن، مصرف بیش از حد غذاهایی با بار قندی بالا به ویژه کربوهیدرات های فرآوری شده و سریع هضم است.

بر اساس این مدل، این غذاها باعث واکنش های هورمونی می شوند که متابولیسم ما را به طور اساسی تغییر می دهد و در نتیجه باعث ذخیره چربی، افزایش وزن و چاقی می شود.

متخصصان می گویند: هنگامی که ما کربوهیدرات های بسیار فرآوری شده می خوریم، بدن ترشح انسولین را افزایش می دهد و ترشح گلوکاگون را سرکوب می کند. این به نوبه خود به سلول های چربی علامت می دهد که کالری بیشتری ذخیره کنند و در نتیجه کالری کمتری برای سوخت ماهیچه ها و سایر بافت های فعال متابولیکی در اختیار بدن قرار می گیرد.

به نوشته روزنامه ایندیپندنت، مدل کربوهیدرات-انسولین به جای اینکه مردم را به کمتر خوردن ترغیب کند، راهبردی که در درازمدت جواب نمی دهد، راه دیگری را پیشنهاد می کند که آن تمرکز بیشتر روی آنچه می خوریم است.